تصاویری از بخارست (اواخر دهه‌ی چهل)
…در کالی‌ویکتوری می‌شنوم زوجی آپولینر را به فرانسوی دکلمه می‌کنند…
نامه به نینا کاسیان، موئه‌ویله، 22.4.1962، فرستاده‌نشده
در سال 1947 نخستین شعرهای سلان، از جمله شعر معروفِ فوگ مرگ (در ترجمه‌ی پتره سولومون با نام تانگوی مرگ) منتشر شدند. بخارست احساسات دوگانه‌ای در سلان برمی‌انگیخت: از سویی پایتخت فرهنگی به وجدش آورده بود و از سویی به سبب زبان مادری که آلمانی بود و به‌خصوص پس از جنگ نوید هیچ کورسوی شغلی را نمی‌داد، تنها و تنهاتر شد. هرچند در مجله‌ی اگورا، که لون کاراین و ویرژیل لرونکا منتشر می‌کردند، سه شعرش به زبان آلمانی درآمد و آلفرد مارگول اشپربر پاره‌شعرهای سلان را به تحریریه‌ی نشریات وین و زالتسبورگ فرستاد و سفارش دوستش را به ادیبان کرد، تمام این تقلاها موفقیت بزرگی در بر نداشتند.
حروفچینیِ فوگِ مرگ، سال 1947
نخستین انتشارِ فوگِ مرگ (در ترجمه‌ی رومانیایی: تانگوی مرگ) در مجله‌ی کنتمپورانول، دوم میِ 1947