پلی بمباران‌شده در چرنیوتسی
چپیده در دخمه‌ها […]، باید کارِ شاقِ یدی می‌کردیم.
اظهارات پل سلان در دادرسی غرامت‌خواهی [قربانیان نازیسم در اردوگاه تربلینکا] در دوسلدورف، 10.10.1964
پس از حمله‌ی سربازان هیتلر به شوروی در سال 1941 و ورود رومانی به جنگ، محله‌ی بوکووینا از سوی آلمان به چنگ اختناق نازی‌ها افتاد. در شهر چرنیوتسی گتو (محله‌ی یهودی‌نشین) بنا شد. سلان شاهد تبعید پدرمادرش بود (ابتدا در اردوگاهی میخایلوفکا در ترانس‌نیستریا، سپس در کراسنوپیلکای اوکراین)، خود او نیز به اردوگاه کاری در ناباراشتی، حومه‌ی بوزائو، مننقل شد. او در پاییز-زمستان 1942 از مرگ پدرمادرش باخبر شد؛ پدر بر اثر ابتلا به تیفوس، و مادر به احتمال بسیار با شلیک گلوله به سر. از این لحظه به بعد در سلانِ جان‌به‌در برده حس گناهی سر بر‌آورد که مدام بغرنج‌تر می‌شد. شعرهایش ناگزیر درگیر موضوع مرگ گردید و شمایل مادر مدام تداعی می‌شد.
خیابان اصلی چرنیوتسی پس از بمباران سال 1941، منبع: آرشیو دولتی فرایبورگ/ عکس: ویلی پراگر
تبعید یهودیان چرنیوتسی، سال 1941
تبعید یهودیان، سال 1941